Dlaczego wspólnota?

---

Człowiek z natury stworzony jest do życia w relacji do drugiego człowieka. 

W księdze rodzaju (Rdz 2,18) Bóg wypowiada słowa: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc». I tak powstała pierwsza wspólnota ludzi z bardzo intymną i bliską relacją do Boga Ojca. Zostaliśmy bowiem stworzeni z miłości, do miłości po to aby kochać, aby być kochanym i aby uwielbiać naszego Boga Ojca.  

Czym zatem jest wspólnota Maranatha w naszym kościele?  

Jest to wspólnota osób która gromadzi się wokół Stołu Pańskiego, aby wielbić imię Boga i matkę Jezusa – Maryję. To jest najważniejszy punkt spotkań środowych wspólnoty. Eucharystia, która jest szczytem i źródłem chrześcijańskiego życia. Po Eucharystii wspólnota często rozważa Pismo Święte, uwielbia Jezusa pieśnią i modlitwą, adoruje Jezusa Eucharystycznego, spotyka się w grupach, gdzie dzieli się wiarą i nauczaniem KK, co pomaga wzrastać tym którzy pragną odnaleźć sens życia.  Kiedy mam okazję uczestniczyć w spotkaniach środowych to widzę, że te spotkania są bardzo potrzebne, ponieważ pozwalają bardziej zbliżyć się do Boga, dają mi możliwość poznawania siebie samego i innych poprzez relacje z drugim człowiekiem. Jest to wspólnota, w której mam możliwość nie tylko się pomodlić, ale również jest to czas, żeby się pośmiać, porozmawiać, wypić kawę, zjeść coś dobrego czy też pojechać na rekolekcje.  

Jest to też miejsce, w którym dużo otrzymujemy, ale i w którym wiele możemy dać tym którzy czegoś potrzebują. Jest zawsze dobrą okazją, żeby podzielić się własnymi talentami, czasem, rozmową, świadectwem życia. Chociaż jesteśmy inni i często inaczej widzimy świat i inaczej przeżywamy naszą wiarę to jest to dobra okazja, żeby doświadczyć tego jak Bóg działa w życiu innych ludzi i jakie są różne sposoby spotkania i doświadczenia Boga w ludzkim życiu. Uświadamiamy sobie, że nasza różnorodność nie dzieli nas, ale ubogaca. Jesteśmy dziećmi tego samego Ojca. 

Wspólnota pomaga dostrzec, że chociaż nie jesteśmy idealni, często grzeszni i upadamy pod ciężarem życia to jednak mamy jeden cel – drogę do świętości. Tylko dzięki wspólnocie mogę doświadczyć Boga w innym człowieku. Tylko dzięki wspólnocie mogę i ja wzrastać w wierze tworząc wspólnotę, w której źródłem jest sam Jezus. Ta wspólnota to wielki dar dla nas i dla naszego Kościoła. 

Eugeniusz Bramowski